Гэта старонка не была вычытаная
Ісмэна
Якое ўжо жыцьцё мне будзе без цябе?
Антыгона
Крэонта запытай,—аб ім ты клапацілась.
Ісмэна
Чаму-ж з мяне сьмяешся? У тым няма-ж карысьці.
Антыгона
Калі сьмяюсь з цябе, сама нясу пакуту.
Ісмэна
Чым я цяпер магла-б табе пацеху даць?
Антыгона
Дбай аб сабе. Твайму збаўленьню не зайздрошчу.
Ісмэна
Ох, гора мне! Няўжо твой лёс не падзялю?
Антыгона
Ты-ж выбрала жыцьцё, а я абрала сьмерць.
