Перайсці да зместу

Старонка:Аматарскі зборнік (1929).pdf/22

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка не была вычытаная

Шкода будзе тых гадзін!
Пільна „Dzieńnik“ прачытайце:
Нумар 51.
Сьцігаць праўна я ня ўмею,
Але раду хачу даць:
Кіньце ўрэсьце вы Расею —
Годзі ў жмуркі нам гуляць!

|}

РУЗЯ.

(селянка).

Рузя слаўная дзяўчына,
Хто зірне дык цмакане!
Ўецца цёмная чупрына,
З дзіўным чарам ў глыбіне.
Губкі вішні што зрасьліся;
Шчочкі ў Рузі аж цьвітуць!
На лбе кольцы завіліся;
Бровы — к пропасьці вядуць.
Вочы піўныя жывыя,
З зыркім вогнікам на дне,
А захопныя такія —
Агнём паляць як зірне.
Грудзі пекняць, стан дзявочы,
Выпукляючы пакроў,
І нявольна надзяць вочы —
Што у пекла-бы пашоў!
Матка Богу трох аддаўшы,
Такіх амаль як яна,
І апошняй дачакаўшы,
Ёю толькі і жыла.
І ўжо мужа выбірала,
Для пястункі, для свае,
Разчулянна праваджала
Зрокам старчым стан яе.
Але сэрца мілай Рузі,
Ўжо таварыша нашло,
І бы кветачка у лузі,
Цешыласё і цьвіло.
Ад гарачых пацалункаў,
Аж тапнело ўсё да тла!
Поўна мараў, сноў, лятункаў,
І любоўнага цяпла.
Нэктар дзіўнай насалоды,