ў залежнасьці ад польскіх, ці расейскіх уплываў. Беларусы — гэта этнографічны матэр'ял, дапаўняючы постаць, незапоўненую польскім, ці расейскім уплывам."[1]
„Беларусы зьяўляюцца пераходнай формай паміж палякамі і расейцамі, паддаліся асыміляцыі ў губэрніі Віленскай, характарызуюцца па большай часьці польскімі выдзеляючымі рысамі ў заходных паветах Менскай губ. больш чым ў ўсходніх, ці ў губэрніі Магілёўскай. Беларусы пераходзяць граніцы польскае дзяржавы (?!) ў Смаленскай губ., але там ужо больш збліжаны да расейцаў, чым да палякаў."[2]
У гэткім жа духу піша „знаўца“ беларускіх адносін Вацлаў Васілеўскі:[3]
„Народ беларускі ніколі ўласнай дзяржаўнасьці ня меў. Ня меў ён яе ў мінулым, і ў сучасным, як паказала практыка апошніх гадоў, ня ў сілах яе утварыць. Немцы гатовы былі падтрымаць ўселякіе нацыональные формацыі і тварыць з іх фікцыі дзяржаўных арганізмаў. У час окупацыі Беларусі, яны давалі ўселякіе магчымасьці і падтрымлівалі організацыі якой хочучы ўласнай дзяржаўнасьці."
„На працягу паўтара году нячысьленые павадыры імкнуліся зьдзейсьніць гэтую справу, але дарма. Народ беларускі, роўнадушны і пасыўны, гэтых спроб не падтрымліваў, пераносячы, як звычайна, з пакорай і слухмянасьцю чужацкую ўладу,
