Безпасярэднага учасьця ў змаганьні працоўных кляс у самой Польшчы мы прыняць ня можам, але змагацца проціў плянаў дзяржаўнай палітыкі капіталістычных груп, проціў іх палітычных програм, магчыма усюды і за межамі польскае дзяржавы.
Адным з галоўных пунктаў польскай палітыкі зьяўляецца, як ведама, адносіны да так званага „усходняга пытаньня.“ Апошняе складаецца з адносін да Расеі і да усіх тых дзяржаўных новатвораў, каторые узніклі на яе развалінах. Беларусь і беларускае пытаньне займае ў гэтым агульна усходнім пытаньні адно з самых галоўных месц: без актуальнай развязкі беларускага пытаньня ні водная польская партыя ня мысьліць проблему вырашанай. У гэтым пункце нам надаецца шырокае поле да чыну.
Раз'ясняючы шырокім кругам беларускага грамадзянства імпэрыалістычные пляны польскага капіталу, мы тым самым аткрываем яму вочы на насуваючуюся небаспеку і піхаем яго на шлях актыўнага адпору гэтым захватам. Змагаючыся за сваю справу, за Беларусь, мы гэтым самым эмоцнім пазіцыю польских працоўных кляс, з каторымі мы павінны і будзем жыць ў згодзе і дружбе.
Як бы не слажыліся ў будучыне беларуска-польскіе адносіны, ў якую бы форму яны ня выліліся, але мы ня хочем каб польскі імпэрыалізм сварыў беларускі народ з Польшчай.
Годзі та што ёсьць.
Годзі таго, што расейскі урад у прадоўжаньні цэлага сталецьця нацковываў нас адніх на адніх, карыстаючыся супярэчнасьцямі ня толькі нацыо-
