Перайсці да зместу

Старонка:Ірляндзкія Народныя Казкі (1923).pdf/90

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка не была вычытаная

Павячэраўшы добра з дружынкаю, Джэк сказаў жонцы:

— Вельмі хацелася-бы мне даведацца, што схована ў гэтым Доналевым куфры.

Пайшоў ён да каваля, пазычыў у яго цэлую зьвязку ключоў, дабраў ключ да куфра і адамкнуў яго. Убачыўшы, што ў ім знайходзіцца, ён хутчэй забраў адтуль мяса і гарэлку, а замест іх паклаў пустую бутэльку і аб’едзеныя косьці, і зноў замкнуў старую.

На дзевяты дзень прыйшоў Дональ за сваім куфрам. Падзякаваў Джэку і сказаў, што ў яго цяпер у хаце ёсьць мейсца для куфра.

Страшэнна задзівіліся Дональ і яго жонка, калі, прыцягнуўшы куфар дамоў, яны ўбачылі, адкрыўшы яго, цешчу, памёршую ад голаду, а каля яе — пустую бутэльку і горбу касьцей.

Дональ падумаў: — Мусіць, цешча ў першы дзень адразу зьела ўсё мяса і выпіла ўсю гарэлку; вось за сваю прагавітасьць і пакарана.

Дональ з жонкаю паплакалі над старою, і, як належыць, пахавалі яе, паклаўшы паводле звычаю, пад галаву кеску з грашыма, каб заплаціць за дарогу на той сьвет.

Джэк быў на хаўтурох і плакаў па старой разам з Доналем і яго жонкай.

Уночы па хаўтурох Джэк выкапаў мерцьвяка і забраў грошы, пакладзеныя пад галаву нябошчыцы; яны яму якраз прыдаліся. Потым ён узяў на плечы цела старой і прынёс яго ў склеп Доналя. Ён пасадзіў старую каля бочкі з віном, уклаў ёй у руку шклянку і адаткнуў затычку ў бочцы.

Раніцай Дональ зазвычай пайшоў першым чынам у склеп, каб выпіць віна. Убачыўшы цешчу, якая сядзела ля бочкі з шклянкай віна ў руцэ, ён абамлеў ад страху. А калі апрытомніўся, занёс старую дамоў і зноў паклаў на стол.

А Джэк у гэту раніцу пайшоў к Доналю быццам наведаць яго.

— Дабрыдзень, — прывітаўся ён з братам, — як маешся?