каменьнямі. Ён апрануў яго і зноў Джэк, Кабыла і Мядзьведзь паехалі на вайну.
Кароль, даведаўшыся, што прыехаў рыцар, выйшаў яго прывітаць і расказаў госьцю, што яго браты ўжо двойчы атрымалі перамогу на поле бойкі.
— А цікава за каго ты будзеш біцца, шляхотны рыцар? — запытаўся кароль.
— Я падыму свой меч толькі за караля Шатляндыі, — адказаў Джэк.
Кароль падзякаваў горача, выказаў надзею на ўдачу, і каралеўскія войскі выступілі на поле бойкі пад кіраўніцтвам Джэка.
Джэк рубаў направа і налева і ад удараў яго мяча трасьліся горы на другім канцы сьвету. Скора Цар Усходу прымушаны быў уцякаць, куды вочы глядзяць.
Кароль Шатляндыі падзякаваў Джэка за такую вялікую перамогу і шкадаваў, што ня мае чым узнаградзіць Джэка. Ён пазваў яго к сабе ў замак, каб у чэсьць яго зрабіць баль, але Джэк адмовіўся тым, што дома ня ведаюць, дзе ён, і будуць непакоіцца, калі ён ня вернецца.
— Усеж-такі я з братамі прыду да цябе павесяліцца ў другі раз, — абяцаў Джэк.
— Калі-ж вы прыдзеце? — запытаўся кароль.
— Мы ўсе адразу ня можам адыходзіць ад хаты, — адказаў Джэк. — Я прыду да цябе на баль заўтра, а браты ў другія дні.
Кароль згодзіўся і падзякаваў Джэку.
— А цяпер, — сказаў ён, — дазволь даць табе падарак і даў яму грэбень, які мог вычэсаваць з валасоў кучы залота і срэбра і мог самага няпекнага чалавека перарабіць на прыгожага.
Джэк падзякаваў каралю за падарак і паехаў.
Пакінуўшы Кабылу і Мядзьведзя ў лесе, Джэк перавярнуўся ізноў у Гарбуна-Крывульку і вярнуўся ў сад. Да яго падыйшла Жоўтая Рожа і расказала аб прыгожым і адважным рыцары, які быў братам двух папярэдніх, і што ён таксама перамог ворагаў.
— Але-ж гэта быў, відаць, нязвычайны рыцар, — адказаў Гарбун-Крывулька. — Шкода, што я ня мог
