| č | — | czytać | jak | cz. |
| š | sz |
Wincuk Dunin-Marcinkiewic
i jaho žyćcio.
Wincuk Dunin-Marcinkiewič, syn Jana i Marjanny z Woŭčackich, radziŭsia u 1807 hadu u chwalwarku Paniuškiewicach, u niekolkich wierstach ad Babrujska, u Mienščyni. Baćka jaho siadzieŭ tam na arendzi. U Paniuškiewicach pražyŭ Wincuk swaje dziacinnyje i školnyje hady, pakul nie skončyŭ himnazii u Babrujsku kala hadu 1824-ho. Paśla Babrujskich škoł dziadźka Wincuka, ks. metropolit Stanisłaŭ Bohuš-Siestrencewič addaŭ jaho na dalšuju nawuku u kalegiju baćkoŭ bazylijanoŭ da Wilni, hdzie małodzik prabyŭ krychu času, a paźniej pajechaŭ u Pieciarburh wučycca za doktora. Adnak nie spanaraŭna była jamu heta nawuka, jon kinuŭ jaje i wiarnuŭsia u kraj rodny, u Mienščynu.
Wiarnuŭšysia s Pieciarburha, Marcinkiewič pasiadzieŭ u chaci, i ŭ hadu 1827-ym pastupiŭ na słužbu pry mienskim katalickim konsystory. U hadu 1829-ym jon užo člen mienskich hraničnych sudoŭ. U hadu 1831-ym jon ženicca z Juzefaju Baranoŭščankaju: u 1832-im jon pierachodzić u kancelaryju
