jaho, dy ješče zdziekawalisia ŭsielak nad ciełam jaho nia tolki pjanyje mužczyny, ale i kabiety i dzieci nawat. Stali zdzirać adziežu i ŭbačyli na cieli wałasianicu, dyk zmajnačyli, ci nie pamylilisia. Dyk iznoŭ kinulisia ŭ pakoi, dy šukali, ci nie schawaŭsia dzie, ale zaraz adzin z ich zapeŭniŭ, što zabity — Jozafat; dyk, prywiazaŭšy da noh wiaroŭku, paciahnuli cieło pa wulicach miesta. Na rahu adnej wulicy haława mučanika ŭderyłasia ab kamień i skrywawiła jaho, dyk tej krywi nijak zmyć ani zamalawać nie mahli. Adna kabieta wyrwała niekolki wałasoŭ z barady mučanika, dyk zaraz-že aślepła. Paśla skinuli cieło z wysokaho bierahu u Dźwinu, ale lahło jano pry bierazi, dyk łodkaj adwiaźli ŭ najhlybšaje miejsco, da noh prywiazali wialiki kamień, a da šyi wałasianicu napoŭnienuju kamieńniami, i hetak puścili ŭ wadu. Ale staŭsia cud. Mima ciažaści kamieńniaŭ, cieło płyło pa wadzie za łodkaj, na katoraj, spałochaŭšysia, ŭciakali tyje, što tapili. Sabraŭšy adwahu, iznoŭ taki padwiaźli ŭ toje-ž miejsco, i ciapier užo pajšło na dno. Nad Witebskam i wakolicaj zawisła niebywałaja ciemra i hetak trywała až pakul wyniali światoje cieło z wady. Doŭha nie mahli znajści henaho cieła, až na 6 dzień jasnaść, wychodziady z wady, pakazała, što tam było. Wyniali z wady cieło, a było jano jak žywoje, świežaje i miahkaje, wusty pryadkryty, jak da pramowy, a z rany ŭ haławie sačyłasia świežaja kroŭ. Ubačyŭšy cudoŭna zachawanaje ad psućcia cieło, zaraz-že nawiarnuŭsia zaŭziaty schyzmatyk Chodyka, a paśla, kali cieło, wystaŭlenaje na katafali, stajało 15 dzion
