Jezusa, a nia dziela swaje ułasnaje radaści — bahasłaŭlajuć Jaho ŭ wa ŭsialakaj biadzie i ciarpieńni serca hetak sama, jak i siarod radaści najwialikšaje.
I kali-b nawat nie chacieŭ nikoli dać im radaści — Jaho zaŭsiody wychwalali-b i zaŭsiody Jamu dziakawali-b.
3. O, skolki zdoleje čystaja luboŭ da Jezusa, nie pieramiešanaja z ŭłasnaju karyściu ci z luboŭju samoha siabie!
Ci-ž nia buduć najmitami tyja, što zaŭsiody šukajuć tolki radaści?
Ci nia wykazwajuć jany, što lubiać bolš siabie, čymsia Chrystusa, kali swaje wyhady i karyści ŭściaž razwažajuć?
Dzie znajdzieš takoha, što chacieŭ-by Bohu słužyć darma?
4. Ciažka sustrenuć tak aduchoŭlenaha čaławieka, jaki-b usiaho wyraksia.
Bo sapraŭdy ŭbohaha ducham i wolnaha ad usiakaha stwareńnia chto-ž znajdzie? Daloka i až na apošnich hranicach cana Jaho (Pryp. 31, 10).
Choć-by addaŭ čaławiek usiu majemaść swaju — dyk i heta jašče ničoha
I kali-b šmat pakutawaŭ i hetaha mała jašče było-b.
I kali-b usiu wiedu zdabyŭ - jašče jamu daloka.
I kali-b mieŭ chto wialikija cnoty i duža žarliwuju pabožnaść, jašče šmat jamu nie chapała-b, heta znača, nie chapała-b jamu adnaho, što najbolš patrebnaje.
