Addaj Bohu, što Božaje (Mat. 22, 21); swajo zabiraj sabie, heta znača: Bohu dziakuj za łasku, a sabie pryznawaj słušnuju karu za swaje prawiny.
4. Stanawisia zaŭsidy najnižej (Luk. 14, 10), dyk padniasuć ciabie najwyšej, bo nia isnuje najwyšejšaje biez najnižejšaha.
Najwialikšyja pierad Boham światyja hladzieli na siabie byccam na samych maleńkich i čym bolšaja była sława ichniaja, tym jany byli pakarniejšymi.
Poŭnyja praŭdy i sławy niebiesnaje — nia imknucca da pustoj sławy.
Uhruntawanyja i ŭćwierdžanyja ŭ Bohu — nia mohuć nijakim čynam pyšnicca.
Jany ŭsio, što tolki dobraje majuć, Bohu prypiswajuć; nia šukajuć ludzkoj chwalby, ale taje, što ad Boha samoha i tolki taho pažadajuć i imknucca, kab Boha chwalić u samym sabie i ŭ wa ŭsich światych Jahonych.
5. Dyk budź udziačnym za samaje małoje, a budzieš hodny dastać wialikšaje.
Niachaj budzie tabie najmienšy dar za najbolšy, a na samy zwyčajny dar hladzi ty byccam na asabliwy.
Kali zwažyš na hodnaść Daúcy, — niwodzien dar Jaho nia zdasca tabie ani małym, ani maławartym.
Nia moža być małym toje, što daje Boh Najwyšejšy.
I kali-b na't Boh pakaraŭ nas i pasłaŭ nam ciarpieńni i za heta dziakawać Jamu treba, bo što-b nie zrabiŭ z nami — zaŭsiody heta dziela našaha zbaŭleńnia.
