4. Chto nie ahladajecca na wonkawaje paświedčańnie ab sabie, toj, znača, daručyŭ siabie zusim Bohu.
Bo nia toj jość daznany — kaža św. Pawał, jaki siabie chwalić, ale toj, kaho Boh chwalić (2 Kor. 10, 18).
Chadzić z Boham u dušy, nie zachopliwajučysia ničym zwonku — woś stan unutranaha čaławieka.
Raździeł VII.
1. Bahasłaŭleny, chto wiedaje, što takoje lubić Jezusa i pahardžać samym saboju dla Jezusa.
Dziela henaha Ulubienca treba ŭsio ŭlubionaje pakinuć, bo Jezus choča, kab my Jaho samoha i bolš za ŭsio lubili.
Luboŭ stwareńniaŭ małapeŭnaja i abmannaja, luboŭ Jezusa wiernaja i trywałkaja.
Chto prywiažacca da stwareńniaŭ, — zhinie z imi, a chto prychilicca ŭsim sercam da Jezusa — uzmocnicca na wieki.
Taho lubi i ličy sabie za pryjaciela, chto ciabie nie pakinie, kali ŭsie adchinucca ad ciabie i chto, kali nadydzie twoj kaniec, nia daść tabie zhinuć.
Ci chočaš, ci nia chočaš — z usimi treba budzie kaliś raźwitacca.
2. Žywučy ci ŭmirajučy, zaŭsiody trymajsia Jezusa i daručy siabie Jahonaj wiernaści, bo kali-b usie adchinulisia ad ciabie, Jon adzin tabie pamoža.
