pawinna pamieškańnie twajo (Kor: 5, 2), a na ŭsio ziamnoje jak-by mimachodam my hladzieć majem.
Usio minie i ty sam minieš.
Hladzi, kab nie źwiazwaŭsia z ničym na ziamli, kab nie zławiŭsia dy nia zhinuŭ.
Niachaj dumka twaja zaŭsiody ŭznosicca da Najwyšejšaha, a malitwa biazupynna kirujecca da Chrystusa.
Kali nia zdoleješ razwažać ab sprawach najwyšejšych i niabiesnych, dyk źwiarnisia da muki Chrystusa i ŭ światych Jahonych ranach prabywaj achwotna.
Bo kali pabožna prypadzieš da ran Jezusa, wialikuju dužaść pačuješ u turbotach swaich, nia budzieš zwažać na pahardu ludzkuju i lahčej lajanki strywaješ.
5. Chrystus tak-ža ciarpieŭ pahardu ad ludziej na hetym świecie i ŭ najwialikšaj patrebie, siarod źniawahaŭ — pakinuli Jaho blizkija i pryjacieli.
Chrystus chacieŭ ciarpieć i być pahardžanym, a ty śmieješ narakać jašče?
Chrystus mieŭ worahaŭ i abmoŭcaŭ, a ty chacieŭ-by, kab usic byli tabie pryjacielami i dabradziejami?
Skul-ža była-b karona dla ciarpliwaści twajej, kali-b ty nia sustrenuŭ nijakich supraciŭnaściaŭ?
Kali ty nia chočaš ciarpieć, jak-ža budzieš pryjacielem Chrystusa?
Ciarpi z Chrystusam i dziela Chrystusa, kali chočaš waladaryć z Chrystusam.
