chutčej budzie daskanalicca, čymsia čaławiek biaz henych nachilaŭ, ale mienš žarliwy da cnotaŭ.
Pradusim dźwje rečy pamahajuć da wialikaha palepšańnia: heta — hwałtam adrywacca ad swaich pryrodžanych złych nachiłaŭ i horača imknucca da postupu ŭ cnotach, jakich kamu najbolš patreba.
ścieražysia najbolš i pieramahaj u sabie toje, što najbolš tabie nie padabajecca ŭ inšych.
5. Usiudy hladzi palepšańnia swajho: kali bačyš dobryja prykłady, abo pačuješ ab ich — imknisia naśledawać ich.
Kali niesta blahoje bačyš — ścieražysia, kab nie rabiŭ hetak; kali-ž rabiŭ užo hetak — dyk chutčej papraŭlajsia.
Jak woka twajo inšych spaścierahaje tak i inšyja prykmiečywajuć u tabie ŭsio.
Jak radasna i pryjemna bačyć bratoŭ pabožnych, žarliwych, lahodnych i karnych!
Jak sumna i ciažka bačyć tych, što žywuć u biazładździ i nia robiać taho, da čaho jany paklikany!
Jak škodnym jość nie spaŭniać abawiazkaŭ stanu swajho, a cikawicca tym, što da nas nie naležyć!
6. Pamiataj na swaje pastanowy i miej na dumcy woblik Chrystusa na Kryžy.
Zasaromicca ty možaš, kali hlanieš na žyćcio Jezusa Chrystusa, bo-ž tak mała imknuŭsia ty iści Jahonym śledam, chacia i šmat minuła ŭžo času ad chwiliny, kali stupiŭ ty na Božy šlach.
