Lahčej u chacie siadzieć, čymsia ŭ ludziach dastatačna ścierahčy siabie.
Dyk chto choča pačać žyć unutrana i duchowa, treba, kab adyšoŭ z Jezusam ad natoŭpu ludzkoha.
Toj tolki ŭ biaspiecy miž ludźmi, chto achwotna chawajecca ad ich.
Toj tolki biaspiečny ŭ hutarcy, chto achwotna maŭčyć.
Toj tolki biaspiečna budzie staršyniawać, chto achwotny być paduładnym.
Toj tolki biaspiečny ŭ zahadywanni, chto dobra nawučyŭsia być pasłušnym.
3. Toj tolki biaspiečna wiasielicca, chto čuje ŭ sabie čystaje sumlennie.
Bo na't biaśpieka światych zaŭsiody była poŭnaja bajaźni Boha.
Nia hledziačy na swaje wialikija cnoty i łasku, duža jany byli čujnymi dy ŭ pakory žyli.
Biaśpieka błahich pačynajecca z pychi dy samapeŭnaści, a ŭ kancy dawodzić ich da razačarawańnia ŭ samych siabie.
Pakul žywieš na ziamli, datul nie spadziejsia na biaśpieku, chacia-b bačyli ŭ tabie dobraha zakonnika ci pabožnaha pustynnika.
4. Časta traplajecca, što tyja, na jakich hladziać byccam na lepšych, lohka papadali ŭ wialikija niebiaśpieki z pryčyny lišniaj samapeŭnaści.
Dziela hetaha šmat karyśniej tym, što zaŭsiody majuć spakusy dy časta z imi zmahajucca, kab nia byli zanadta peŭnymi dy nie
