taho nia treba pakazwać, bo lepš u patajnaści pracawać nad samym saboj.
Hladzi adnak, kab dziela swaich asobnych ćwičeńniaŭ ty nie pakidaŭ supolnych, ale, zrabiŭšy ŭsio i wierna, što było treba, i što było nakazana, kali jašče astajucca chwiliny času, biarysia za siabie samoha, pawodle žadańnia twajej pabožnaści.
Nia ŭsim padychodzić adnolkawa toje samaje ćwičeńnie — adnamu adno, inšamu druhoje bolš karysna.
Taksama treba padčas datasawacca z ćwičeńniami i da času: bo adnym ŭ świata, inšym u budnija dni bolš nam da ŭspadoby.
Inšyja patrebnyja padčas spakusaŭ, inšyja padčas supakoju i adpačynku.
Inšyja my lubim dumki, kali sumujem, i inšyja, kali wiasielimsia ŭ Bohu.
6. Pry wialikich światach treba paŭtarać dobryja ćwičeńni i bolš harača prasić pomačy światych.
Treba nam ad świata da świata rabić pastanowy, byccam u praciahu hetaha času mieli my pamierci i apynucca ŭ wiečnaści.
Dziela hetaha padčas świata treba nam dobra padhatawacca pabažnej žyć i lepš hladzieć usich pastanowaŭ, byccam my tyja, što chutka majuć atrymać zapłatu ad Boha za pracu swaju.
7. A kali-b časina našaja jašče nia pryšła, dyk dumajmo, što my jašče drenna pryhatawanyja i niahodnyja tej sławy, jakaja
