z padziakaju prymać, pakorna zachawać, pilna pracawać ź jeju, a pakinuć Bohu chwilinu dy abstawiny, kali schoča Jon Ciabie adwiedać.
Asabliwa treba tabie pakarycca, kali mała abo nijakaje pabožnaści čuć nia budzieš, ale nia treba, adnak, dziela hetaha kidacca ŭ rospač dy sumawać biaźmierna.
Časta Boh daje ŭ adnoj karocieńkaj chwilinie, čaho doŭha dać nie chacieŭ; daje časam u kančatku malitwy toje, čaho nie chacieŭ dać u jaje pačatku.
2. Kali b dawać zaŭsiody chutka łasku dy na kožnuju prośbu, čaławieku ŭłomnamu było b heta niebiaśpiečnym.
Dziela hetaha z trywałkaju nadziejaju dy pakorliwaju ciarpliwaściu treba čakać na łasku pabožnaści. Kali, adnak, dar hety chutka tabie nie dajecca abo zabirajecca tajomna ad ciabie, dyk usio heta dziela hrachoŭ twaich.
Časta drabiaza niejkaja spyńwaje abo addalaje łasku, kali małym — zamiest wialikaha — nazwać možna toje, što prahaniaje hetkaje wialikaje dabro. Kali ž henuju małuju ci wialikuju pieraškodu addališ dy daskanalna pieramožaš, dastanieš, čaho prosiš.
3. Bo kali tolki addasi siabie całkam Bohu dy nia budzieš hladzieć ničoha, kab zdawolić pažadańni swaje, a ŭsieńkim sercam złučyšsia z Boham — zrazu supakoišsia, bo ž ničoha tak chacieć nia budzie tabie tak padabacca, jak toje, što miłaje woli Božaj.
