4. Woś ža, kali niawolna mnie čerpać z paŭnaty krynicy i pić ź jaje dasyta, prytulu, adnak, huby swaje choć da bieražku pratoku niabiesnaha i chacia adnu maleńkuju kaplečku waźmu stul, kab smahu pamienšyć, kab nia wysachnuć zusim.
I kali jašče ja nie zusim patraplu być niabiesnym dy hetkim haračym, jak cherubimy i serafimy, budu, adnak, imknucca trywać u pabožnaści i padhatawać serca swajo, kab, pakorna prymajučy adžyŭčy Sakrament, moh ja atrymać chacia adnu iskračku z ahniu Božaha.
A kali čahości mnie nie chapaje — Ty, Jezu dobry, Zbaŭca najwialikšy, dapoŭni mnie cieraz łasku swaju i miłasernaść, Ty, jaki kliknuŭ da siabie ŭsich, kažučy: Chadziecie ŭsie da mianie, što pracujecie dy abciažany, a ja dam wam palohku (Mat 11, 28).
5. Ja ž pracuju tak, što pot zrasiŭ mnie čało, boli raździrajuć serca majo, hrachi ciahnuć mianie da ziamli, spakusy turzajuć na ŭsie baki, a roznyja błahija, hrešnyja nachiły błytajuć dy putajuć mianie — i niama nikoha, chto pamoh by mnie; niama nikoha, chto aswabadziŭ by dy schawaŭ by mianie, apryč Ciabie, Boža, Zbaŭca moj, jakomu ŭsio daruju swajo i samoha siabie, kab ściaroh Ty mianie dy dawioŭ da žyćcia wiečnaha.
Prymi mianie dla čeści i sławy Imia swajho, Ty, što na strawu i pićcio addaŭ mnie Cieła swajo i Kroŭ swaju.
