taboju, jak treba, budzie karystacca — učaśnikam budzie dy spadkawičam chwały wiečnaje.
A dziela taho, što hetak časta ŭpadaju dy hrašu, hetak chutka mleju dy niadužeju, treba, kab častymi malitwami, spowiedziami dy prymańniem światoha Cieła Twajho siabie ja abnaŭlaŭ, abčyščaŭ dy zapalwaŭ ahoń lubowi, kab doŭha nie adkładwajučy swaich namieraŭ, nie adstupicca mnie ad ich susim.
3. Bo majuć nachił pačućci čaławieckija da błahoćcia ad malenstwa swajho, a kali nie paśpiejuć leki niabiesnyja — horš jašče budzie z čaławiekam.
Świataja Komunija adciahwaje ad błahoćcia dy ŭzmacoŭwaje ŭ dabry.
Dyk kali hetak časta ciapier ja niadbały dy chałodny, kamunikujučy ci Imšu adpraŭlajučy — što ž było b, kali b zusim ja kinuŭ heny lek cudoŭny dy nie prymaŭ henaje padmohi wialikaje?
I chacia nie zaŭsiody, nie na kožny dzień ja, jak treba, nastrojeny dy padhatawany adpraŭlać henuju tajomnaść, usio ž taki budu imknucca, kab prynamsia ŭ dni ŭračystyja prymać dobra Cieła i Kroŭ Pana, a cieraz heta źjaŭlacca ŭčaśnikam hetkaje wialikaje łaski.
Bo ž heta samaja wialikaja paciecha dušy, pakul wandrujem u ciele śmiarotnym, kab, časta pamiatajučy na Boha, duša heta ŭlublonaha swajho pabožna prymała.
4. O cudoŭny płod dabraty Twajej! Ty Pan i Boh moj, Ty Twarec i Ažywiciel usich
