sialiŭsia ja na Twaim bankiecie światym, jaki ŭbohamu naładziŭ Ty, Boža, u sałodkaści swajej (Ps 17, 11).
Woś u Tabie ŭsio, čaho ja tolki žadać mahu i mušu; Ty zbaŭleńnie majo i adkupleńnie, nadzieja i dužaść, pryhožaść i sława.
Raźwiesiali dušu słuhi swajho, bo da Ciabie, Panie, padniaŭ dušu ja swaju (Ps 85, 4).
Chaču ja ciapier pabožna dy z pašanaju pryniać Ciabie; chaču ŭwiaści Ciabie ŭ chatku swaju, kab, jak Zacheuš, zasłužyć na bahasłaŭleńnie ad Ciabie dy trapić u lik synoŭ Abrahama.
Duša maja žadaje Cieła Twajho, serca ž majo imkniecca z Taboju złučycca.
2. Daj Ty mnie samoha siabie, i chopić mnie hetaha. Bo apryč Ciabie — niama dla mianie paciechi.
Biez Ciabie nie mahu isnawać i žyć nie patraplu biez nawiedzinaŭ Twaich.
I dziela hetaha časta mnie treba prystupacca da Ciabie dy prymać Ciabie dziela biaśpieki zbaŭleńnia majho, kab časam biez niabiesnaje strawy nie prapaŭ ja na swaim šlachu.
Bo ž sam Ty, najmiłaserniejšy Jezu, kaliś wučačy narody dy lečačy ŭsialakija niemačy chworych, tak skazaŭ: Nie chaču puścić ich hałodnymi da chaty, kab nia prystali ŭ darozie (Mat 15, 32).
Dyk pastupaj hetak i sa mnoju, bo ž Ty pakinuŭ siabie ŭ Sakramancie dla wiernych na paciechu.
Bo Ty sałodkaja strawa dla dušy i chto
