ŭsieńkuju mudraść twaju: chutčej imknisia dy miarkuj, kab dastać sabie niachaj i najmienšaje miesca ŭ Waładarstwie Božym.
Bo kali b i moh wiedać chto, jaki z ich świaciejšy abo wialikšy ŭ Waładarstwie Niabiesnym, dyk pašto jamu heta wiedać było b, jakaja karyść, kali b dziela hetaha jon nie spakaryŭsia pierada mnoju dy bolš jašče nie chwaliŭ by imia majho?
Šmat milej Bohu, kali chto razwažaje wieličyniu hrachoŭ swaich i maleńkaść cnotaŭ, dy tak daloka jašče jamu da daskanalnaści światych, čymsia toj, chto kałocicca — jaki światy wialikšy, a jaki mienšy.
Lepš źwiartacca da światych z pabožnymi malitwami, ślaźmi ich malić dy z pakorliwym ducham prasić ichnaje pomačy, čymsia daśledžwać marna tajomnaści ichnaje chwały.
8. Światyja žywuć u zaŭsiodnym zachopleńni dy ščaśliwaści; niachaj ludziam hetaha chopić i niachaj pakinuć jany swajo pustasłoŭje.
Światyja nia chwalacca swaimi zasłuhami i ničoha dobraha nia kažuć ab sabie, a ŭsio adnosiać da Mianie, bo ž im usio daŭ Ja z biaźmiežnaje lubowi swaje.
Hetulki ŭ ich lubowi da Boha dy wiasiella biaźmiežnaha, što ŭsiaho dawoli im dla ichnaje chwały, usiaho chapaje dziela ichnaje ščaśliwaści.
Čym wialikšaja sława światoha, tym bolš spakorany jon u sabie samym, a dziakujučy hetamu štoraz stulniej jon łučycca sa Mnoju i štoraz milejšy mnie.
