chočacca, maim zahadam padparadkuješ i pawodle ich žyć budzieš.
Ja wiedaju twaje imknieńni i čuju častyja twaje stohny.
Užo ty chacieŭ by karystacca swabodaju sławy synoŭ Božych, užo latuciš ab domie wiečnym dy Niabiesnaj Baćkaŭščynie poŭnaj radaści, adnak nia pryšła jašče taja chwilina, jašče pakul što inšy čas dla ciabie, čas zmahańnia, čas pracy i proby.
Užo ty chacieŭ by napoŭnicca najwialikšym dabrom, adnak nia zdolaješ jašče jaho dastać.
Woś ja jość, ždžy Mianie, kaža Hospad, pakul prydzie Waładarstwa Božaje.
4. Treba, kab ty jašče byŭ wyprabawany na ziamli i šmat u čym daznany.
Kali-niekali dasca tabie supaciecha, poŭnaha, adnak, zdawoleńnia nie spaznaješ.
Dyk zmaćniajsia i budź dužym ci ŭ dziejańni, ci ŭ tym, što cierpiš.
Treba tabie pierainakšycca ŭ nowaha čaławieka dy stacca całkam inšym mužam.
Treba tabie časta rabić, čaho nia chočacca, a toje, što chočacca, treba pakinuć.
Inšym usio pamysna pojdzie, a tabie pawodle twajej myśli zusim nie pawiadziecca.
Hutarki inšych ludzi buduć słuchać, na twaju ž hutarku nia źwiernuć uwahi.
Inšyja buduć prasić i dastanuć, ty budzieš prasić i ničoha nie dastanieš.
5. Inšyja buduć wialikimi ŭ hutarcy ludziej, ab tabie ž buduć maŭčać.
