mała trywałkija, raz hetaha, a druhi raz inšaha čaławieku chočacca.
Woś čamu niamała wažna patrapić zračysia na’t i samaj maleniečkaj sprawy.
3. Sapraŭdny postup čaławieka — heta zračeńnie samoha siabie, i toj, chto zračecca siabie, sapraŭdy swabodny i biaśpiečny.
Ale adwiečny worah imkniecca pierapynić usio dobraje i nie pierastaje spakušać, jon udzień i ŭnočy staŭlaje pastki strašnyja, kab padčas schapić u ich nieaściarožnaha abmanam.
Čujcie i maliciesia — kazaŭ Hospad, kab nie papaść wam u spakusu (Mc 24, 41).
Ničoha dobraha čaławiek praz siabie nia maje i nia moža ničym pachwalicca
1. Hospadzie, što ž takoje čaławiek, što pamiataješ ab im? Abo što takoje čaławiecki syn, što Ty jaho adwiedwaješ? (Ps 8, 5).
Čym zasłužyŭ čaławiek, što daješ jamu łasku Swaju?
Hospadzie, jakoje prawa maju ja narakać, kali pakinieš mianie? Abo što sapraŭdy skažu ja, kali nia zrobiš taho, ab čym Ciabie prašu?
Sapraŭdy, adno tolki mahu dumać i kazać: Hospadzie, ničohaść ja, ničoha nie patraplu, ničoha dobraha praz siabie nia maju; usiudy ŭ mianie niastačy dy imknusia ja k ničohaści.
I kali Ty mnie nie pamožaš dy ŭnutran-
