sumleńnie kaža tabie, što ty biaźwinny i pabožny.
Dobra tabie i bahasłaŭlony ty, kali hetak cierpiš; nia ciažka budzie tabie ciarpieć, kali na Boha bolš, čymsia na siabie spadziaješsia.
Mnohija šmat haworać i tamu mała treba im wieryć.
Dy i niemahčyma ŭsich zdawolić.
Chacia św. Pawał imknuŭsia ŭsim być miłym u Hospadzie i ŭsio rabiŭ dla ŭsich, adnak zusim nie hladzieŭ na toje, što ludźmi byŭ sudžany.
2. Rabiŭ dawoli, bo rabiŭ usio, što tolki mahčyma dziela palepšańnia i zbaŭleńnia ludzkoha, adnak nia zdoleŭ zapabiehčy, kab časam jaho nie absudzili abo nie źniawažyli.
I tamu ŭsio jon paručyŭ Bohu, jaki ŭsio wiedaje, a tolki ciarpliwaściu dy pakoraju baraniŭsia ad błahich jazykoŭ, što skolki chacieli wydumwali na jaho roznuju brachniu dy ŭsialakuju niapraŭdu.
Praŭda, padčas niešta adkazwaŭ jon, kab nia wyšła z jahonaje maŭčanki ludziom słabiejšym zharšeńnia.
3. Chto ž ty taki, kab treba było bajacca tabie śmiarotnaha čaławieka? Siańnia jość jon, a zaŭtra jaho nia budzie.
Boha bojsia, a taho, što ludzi hraziać, pałochacca nia budzieš.
Chto tabie štości zrobić sławami abo łajankaju? Bolš sabie błaha narobić, čymsia tabie; i chto b jon nia byŭ, nia ŭciače ad Božaha sudu.
