Usiakaje Światoje Pisańnie pawinna čytacca z takoj dumkaj, z jakoj było pisana.
Chutčej karyści šukajmo ŭ jom, jak prychožych słoŭ.
Adnalkowa achwotna treba čytać jak knižki pabožnyja i prostyja, tak wysokamudryja i hłybokija.
Nie zwažaj na pawahu piśmieńnika — małoj ci wialikaj byŭ sławy; luboŭ praŭdy čystaje niachaj prynadžwaje ciabie da čytańnia.
Nie uwažaj, chto heta skazaŭ, ale što skazaŭ.
2. Ludzi minajuć, "a praŭda Hospada trywaje na wieki" (Ps. 116, 2). Nia hledziačy na asoby, roznajaka pramaŭlaje da nas Boh.
U čytańni światych Pisańniaŭ časta pieraškadžaje nam cikawaść naša, kali chočam zrazumieć i razmierkawać toje, što ščyrym sercam pryniać należyłab.
Kali chočaš skarystać z čytańnia — čytaj pakorna, ščyra i z wieraj, nikoli nia dumajučy zdabyć sabie imia wučonaha.
Pytajsia achwotna i moŭčki usłuchajsia ŭ słowy światych; niachaj nia buduć niamiłymi tabie hutarki starcaŭ mudrych, bo biaz pryčyny jany nie hawaryli-b.
Raździeł VI
Ab nadmiernych pažadańniach1. Kali tolki čaławiek žadaje niečaha nadmierna, robicca ŭ sabie trywožny.
Pyšny i prahawity nikoli nie supakoicca;
