na adpačynak, ale na toje, kab prynosili płod wialiki ŭ ciarpliwaści. Pamiataj, Moj synie, na hetyja słowy!
Usieńkija stwareńni kinuć treba, kali chočam Twarca znajści
1. Nadta patrebnaja mnie jašče bolšaja łaska, kab zdoleŭ ja tudy dajści, dzie b nichto, nijakaje stwareńnie mianie nie spyniła.
Bo dakul mianie jašče štoś trymaje — niemahčyma wolna da Ciabie ŭznosicca.
Wolna chacieŭ da Ciabie ŭznosicca toj, chto kazaŭ: chto ž daść mnie kryllaŭ, jak u hałubki, kab palacieŭ ja i adpačyŭ? (Ps 54, 7).
Što ž spakajniejšaje, jak woka čaławieka prostaha serca? I chto ž swabadniejšy za taho, chto ničoha nia choča na ziamli?
Treba, značyć, padniacca wyšej za ŭsie stwareńni, wyračysia zusim samoha siabie, uźniacca wyšej za rozum swoj dy ŭbačyć, što Ty Twarec usiaho i ničoha niama padobnaha da Ciabie.
I pakul chto nia wyračycca ŭsialakaha stwareńnia — nia zdolaje swabodna imknucca da Boha.
I tamu hetak mała bohadumajučych ludziej, bo mała takich, što patrapiać wyračysia ŭsiaho chutkaminajučaha i ŭsich stwareńniaŭ.
2. Dziela hetaha wialikaje treba łaski, ja-
