złości, što na’t radawalisia, kali im zdarałasia ciarpieć dziela Imia Twajho (Ap. Dz. 5, 41), dy achwotna prymali toje, čaho świet nienawidzić.
5. I dziela hetaha chaj ničym hetak nie wiesialicca toj, chto Ciabie lubić dy wiedaje ŭsie dabradziejnaści Twaje, jak świedamaściaj, što spaŭniajecca ŭ im wola Twaja, dy spadobaj u im wiečnych žadańniaŭ Twaich.
I jakimi niachaj tak ciešycca, dy niachaj takuju maje radaść, kab achwotna chacieŭ być najmienšym, jak inšy choča być najwialikšym.
Niachaj adnolkawa supakojnym dy zdawolenym budzie na apošnim miescy, jak i na pieršym; adnolkawa niachaj jamu budzie ci ŭ pahardzie i ŭsimi adkinienym, nia majučy ŭ ludziej značeńnia i sławy, ci ŭ pašanie ŭ inšych i ŭ sławie.
Bo wola Twaja i luboŭ sławy Twajej treba, kab była wyšejšaja za ŭsio i kab bolš ciešyła jaho i bolš jamu padabałasia, čymsia ŭsie dabradziejstwy Twaje, jakimi jaho nadaryŭ ci nadaryš.
Ab čatyroch rečach, jakija dajuć supakoj
Ciapier nawuču ciabie, synie, šlachu supakoju dy sapraŭdnaje swabody.
Zrabi, Panie, što kažaš, a ja achwotna budu słuchać Ciabie.
Wučysia, synie, čužuju wolu spaŭniać chutčej, čymsia swaju.
