śled iduć za imi, paradžajuć nianawiść dy ahidu da świetu.
5. Ale, na žal, hrešnaja spadoba pieramahaje čaławieka, jaki zahraz u świecie i jaki ŭžo ŭwažaje byccam za roskaš być pasłuchmianym swajej pačućciowaści, bo ŭžo nia bačyć dy nia čuje taje sałodkaści, jakuju daje Boh, dy ŭnutranaje pryhožaści cnoty.
Tyja, što calikom pahardžajuć świetam i imknucca Bohu słužyci ŭ światoj pasłuchmianaści, — dobra wiedajuć sałodkaść Božuju, jakuju Jon tym pryrok, chto sapraŭdy wyračacca świetu; i tyja dobra bačać, jak časta świet pamylajecca i rozna błudzić.
U Bohu — wyšej za ŭsie dary i dabro — šukać treba supačynku
1. Wyšej za ŭsio i ŭwa ŭsim, duša maja, u Bohu zaŭsiody adpačywaj, bo ž Jon wiečny adpačynak światych.
Daj mnie, najsałodšy, najmilejšy Jezu, supačynak u Tabie nad usiakaje stwareńnie, dy kab byŭ Ty mnie wyšej za ŭsio zdaroŭje i charastwo, wyšej za honar i sławu, za ŭsiu mahutnaść dy wieličyniu, wyšej za ŭsiu nawuku dy mudraść, wyšej za ŭsie bahaćci dy mastactwy, za ŭsiu radaść dy zachoplenaść, wyšej za ŭsiu sławu dy rozhałas, za ŭsiu sałodkaść i supaciechu, za ŭsiu nadzieju dy abiacańni, za ŭsiu zasłuhu dy pažadańni.
Wyšej za ŭsie łaski i dary, jakija možaš
