słuha Twoj; ja pawinien usimi siłami słužyć Tabie i nikoli nia spyniacca ŭ chwalbie Twajej.
Hetaha žadaju, da hetaha imknusia: i kali čaho mnie nie chapaje, Ty zwol dapoŭnić.
Buduć mieć wialikuju łasku tyja, katoryja samachoć pašli na najświaciejšuju słužbu Twaju.
I najduć najsałodšuju paciechu Ducha Sw. tyja, što dziela lubowi Twajej kinuli ŭsie roskašy ziemskija.
I najduć wialikuju swabodu ducha tyja, jakija dziela Imieńnia Twajho pašli wuzieńkaju ściežkaju i pakinuli ŭsie kłopaty świetu.
6. O jak sałodkaja i miłaja słužba Bohu, dziakujučy jakoj čaławiek sapraŭdy robicca swabodnym i światym!
Oświaty stan zakonnych ludziej, dziakujučy jakomu čaławiek robicca roŭnym aniołam, Bohu miłym, niačyścikawi strašnym dy pawažanym usimi wiernymi!
O słužba zaŭsiody hodnaje našaje lubowi i našaha imknieńnia, dziakujučy jakoj zasłužym najwialikšaje dabro i jakaja nam daść wiečna-trywałkaje wiasielle!
Prawiarać i strymliwać treba pažadańni serca.
1. Treba tabie šmat jašče wučycca, čaho dahetul dobra nia wiedaješ.
Čaho-ž heta, o Hospadzie? Kab pažadańni swaje padparadkawaŭ ty susim pad wolu Maju, kab nia lubiŭ ty sam siabie i pilna imknuŭsia ździejśnić wolu Maju.
