sama hladzić na siabie z pahardaju, a pierad Boham pabožnaja dy padziačnaja, wieryć dy spadziajecca na Jaho, na't i tady, kali astywaje da Boha, bo nielha pražyć biaz boli ŭ lubowi.
8. Chto niehatowy ŭsiaho strywać dziela Ulublonaha dy zaŭsiody być u Jahonaj woli — toj niahodny, kab nazywali jaho lubiačym.
Lubiačamu treba usio ćwiordaje i horkaje prymać dziela Ulublonaha achwotna i dziela nijakich supraciunaściaŭ ad Jaho nie adchilacca.
Raździel VI.
Ab probie praŭdziwaj lubowi.1. Synok, jašče zamała silnaja i zamała peŭnaja luboŭ twaja.
Čamu, Hospadzie?
Bo, sustrenuŭšy samuju maleńkuju supraciŭnaść, pačynaješ kidać toje, što pačaŭ i zanadta achwotna šukaješ paciechi.
Chto maje silnuju luboŭ — wytrywaje ŭ pakusach dy nie pawieryć chitrym nahaworam woraha.
Roŭna ŭ ščaści dy u biadzie lubić jon Mianie.
2. Chto lubić peŭna, toj hladzić nia stolki na dary Lubaha, skolki na luboŭ Jaho.
Wialikšuju ŭwahu zwaročwaje jon na samo ŭčućcio, čymsia na cennaść daru i Ulublonaha cenić wyšej za ŭsie dary Jahonyja.
Chto lubić daskanalna, toj spyniajecca nie na dary, ale ŭ wa Mnie, bo-ž Ja dar najwyšejšy.
