Paświačaju majmu siabru i tawaryšu
Kaziuku Łukašewiču ŭ Słonimie!
Mnie treba umierci — ja žyŭ ješče tak mała…
Mnie treba umierci, a ŭ poli ŭžo wiesna!
Užo pahoda śnieh i lod zusiul sahnała,
I radasna u świet raschodzicca jana.
Mnie treba umierci, jak chmarka ŭ niebi hinie…
Mnie treba umierci, jak ptušcy odlacieć…
Što ja kaliści žyŭ — śled pa mnie astynie,
A tolki hdzieści hrob moj budzie zielanieć…
Mnie treba umierci ničoha ŭžo nia budzie…
Mnie treba umierci, a kroŭ ješče kipić!
Ja šmat praharawaŭ… mo sił mnie bolš prybudzie,
Mo dužy budu ja?… iznoŭ chaču ja žyć!
Mnie treba umierci… staronka darahaja,
Pakinu ja ciabie adnu siarod biady…
Iznoŭ hłumić ciabie pačnie nuda lichaja,
I baranić ciabie mahčymu-ž ja tahdy?!…
| 
