и прадаваць у г͆орадъ, у маг͆азыны, бо цана такихъ сыроў маль патройная.
Надта кажная сяло мусиць сабѣ завѣ̀сьци сваю мирскую краму, кабъ даставаць таваръ найтанѣйшы, зъ пѣршай руки.
Што касаецца усялякаг͆о збожа, и вог͆уля прадуктаў г͆аспадарства, то ихъ треба прадаваць ня иначай, якъ празъ камісыйныя канторы, званыя Сындыкатами г͆аспадарскими, каторыя цяпѣръ паўстаюць у г͆арадохъ, уласьня для тог͆а, кабъ кажны г͆аспадаръ ня шукаючы купца, звыкля Круцяля, мог͆ъ збыць свой таваръ тожа упѣршыя руки и заразамъ тамъ купиць што патрэба для г͆аспадарства, якъ: плуги, баро̀ны, косы и усякую што только падумаць снасьць. Тымъ спосабамъ прадаўшы най даражей сваіо и купиўшы найтаней што трэба, г͆аспадаръ зарадны и цьвярозы ащендзиць мног͆а, зўлаща, што тутъ ниякихъ ня будзя разходаў на г͆лупыя „барышы“, и часу дараг͆ог͆а ня страцишъ, якъ цяпѣръ, бадзяючыся па тарго̀хъ, а потымъ па карчмо̀хъ, што часта и палавины г͆рошы да дому ня давязѣцца, а якъ добры хмѣль, то и усіо пакра̀дуць, да разамъ и зъ каніомъ, дыкъ праспаўшыся бяда хоць тапися.
V.
Яще апошняя сло̀ва.
Якъ народъ паскидаў народную адзѣжу, то и выробы дамовыхъ ткани уникли, а на фабрычную усякую тандэту мног͆а идзѣ купила марна, бо зъ таг͆о ня машъ ни выг͆оды, ни красы̀, а таквѣля шкода яўна.
