Спадчына (1922)/VI/Поэзія

← Разлад

Поэзія Верш Аўтар: Янка Купала 1922 год

Праступнік →

Іншыя публікацыі гэтага твора: Паэзія (Купала).

Прапануем да спампаваньня!

ПАЭЗІЯ.

Праўду з няпраўдай,
Цноту з гарэзіяй
Вымяшай спрытам—
Будзе паэзія.

Лета, ноч, месяц,
Клёнік, чарэсьня,
Хлопец, дзяўчына,—
Вось вам і песьня.

Шэпты, прысяга,
Вечная згода,
Вечная любасьць,—
Вось вам і ода.

Пуня, дзяўчына,
Сена-прынада,
Хлопец пад пуняй,—
Вось сарэнада.

Пуня падперта…
Голас: сусед я!
Бацька з дубінай,—
Вось вам камэд’я.

Зімка. Зьнік хлопец,
Дзеўка ўжо «мамай»,
Сьлёзы… Палонка.
Вось вам і драма.

Сьвет людзі-шэльмы
Крадуць, лгуць шчыра,
Чэсны паэта,—
Вось вам сатыра.

Двор, хорам папскі;
Рада-парада,—
Добрасьць, пачцівасьць,—
Вось вам бальляда.

Сьвіньні, падпасьвіч,
Лапаць, парцянка,
Непагадзь, золка,—
Вось і сялянка.

Добры пан, пані;
Корміць іх ласка
Бедных, галодных,—
Вось вам і казка.

Пан, хам і поле,
Праца, нястатак…
Тры аплявухі,—
Вось і канчатак.

1906 г.