Спадчына (1922)/II/Дунулі сіверы

Дунулі сіверы
Верш
Аўтар: Янка Купала
1922 год

Іншыя публікацыі гэтага твора: Дунулі сіверы…

Прапануем да спампаваньня!

ДУНУЛІ СІВЕРЫ…

Дунулі сіверы з поўначы,
Кроў касьцянела у жылах;
Людзі, благаючы помачы,
Ші за німашто ў магілы.

Выскачыў вецер палудзенны,
З ім — і вясеньнія шумы;
Дрогнулі сэрцы разбуджаны,
Ўдарылі ў сьветлыя думы.

Міла цяпло расплываецца,
Лёгка жывёліне ўсякай,
Зеленьню нівы ўсьміхаюцца,
Хмараў на небе ні знаку.

Шаты паўсюды нядзельныя,
Ў песьнях вялікдзень чуваці,
Згінула доля бясцэльная,
Сонца над хатай і ў хаце.

Думалі душы—ўжо вольныя—
Дні ўсешчасьлівасьці блізка,
Дый знаць гаротным бяздольнае
Суджана з роду, з калыскі.

Дунулі сіверы з поўначы,
Кроў касьцянее у жылах,
Людзі, благаючы помачы,
Сходзяць бясчасна ў магілы.

7/XII—09 г.