Снапок (1910)/Два майстры, знаць бацька з сынам…

⁂ (Два майстры, знаць бацька з сынам…)
Верш

1910 год
Пераклад: Альберт Паўловіч

⁂ (Прыйшла ў цэркву раз бабуля, сьвечэк накупіла…) →

Іншыя публікацыі гэтага твора: Два майстры, знаць, бацька з сынам…

Прапануем да спампаваньня!

∗ ∗
∗

(З УКРАІНСКАГО).

Два майстры, знаць бацька з сынам,
Цэркву ўжо канчалі —
Заскляпілі, пабялілі
І аўтар стаўлялі.
„Дзякуй Богу — бацька кажэ, —
Страх змагліся людзі,
Дый ешчэ праверыць трэба —
Голасна як будзе“.
Бацька просіць: „Пастой сынку
Тут за абразамі,
Я пайду і моцна сьвісну,
Стаўшы за дзьверамі“.
Выйшоў, сьвіснуў разоў колькі
І вярнуўся к сыну.
„Ну, што? спраўдзі чы галосна?“
Стаў пытаць хлапчыну.
„Ешчэ як — той бацьку кажэ, —
Звонка бье у вышу“.
— „Ну дык ты ідзі і сьвісьні —
Сам праверыць мушу“.
— „Што ты, бацька, мне гаворыш? —
Сын без звагі хлішчэ, —
„Добра ведаеш, што ў цэркві
„Толькі дурэнь сьвішча!“