Перайсці да зместу

Сборникъ памятниковъ народнаго творчества въ Сѣверо-Западномъ краѣ (1866)/XL

З пляцоўкі Вікікрыніцы
XXXIX. Не ходзи, косю, у зяленый садъ XL. Ахъ што ты, лучинушка, жарко не горишь
Беларуская народная песьня

1866 год
XLI. Бяроза, бяроза каранастая

Спампаваць тэкст у фармаце EPUB Спампаваць тэкст у фармаце RTF Спампаваць тэкст у фармаце PDF Прапануем да спампаваньня!




XL.

(Тамъ же.)

Ахъ што ты, лучинушка, жарко не горишь,
Лучина — лучинушка бярозовая!
Знаць што ты лучинушка въ печцы не была.
— Была я въ печцы вчорайшей ночи
Лихая свякровушка вады подлила.
Дзѣвушки падружницы, кладзицеся спаць,
Кладзицеся спаць — вамъ некого ждаць;
А мнѣ маладзюсенькой всю ночь не спаць,
Всю ночь не спаць — милого ждаць.
Першій сонъ заснула — миленького нѣтъ:
Другій сонъ заснула — якъ нѣту, такъ нѣтъ;
Трецій сонъ заснула — дзень бѣлый, заря.
Ажъ сподъ ясной зорушки мой милый идзець,
На іомъ нова шубочка пашумливаець,
На галовкѣ шаггочка поблискиваець,
На ножечкахъ сапожки паскрипливаюць.
— Здравствуй, миленькій, гдзѣ ночку ночевавъ?
— To тамъ, то сямъ прозамешкався,
Съ нелюбой жоной побранка была,
Бранила, лаяла цябѣ и мяне,
Цябе, красну дзѣвушку, шельмой назвала,
Мяне, удала маладца, обезчесцила.
— Пакинь, маладзецъ, худую жону,
Вазьми, маладзецъ, мяне молоду.
— А дурно ты, дзѣвка, дурно гаваришь:
Съ нелюбой жоной мнѣ вѣкъ вѣковаць,
А съ табой, красна дзѣвица, ночку начеваць.

(Записалъ тотъ же.)