Сборникъ памятниковъ народнаго творчества въ Сѣверо-Западномъ краѣ (1866)/LXV

З пляцоўкі Вікікрыніцы
LXIV. Повінь вітрыкъ LXV. Маты сына ожыныла
Беларуская народная песьня

1866 год
LXVI. Ой при моры да й пры сынему

Спампаваць тэкст у фармаце EPUB Спампаваць тэкст у фармаце RTF Спампаваць тэкст у фармаце PDF Прапануем да спампаваньня!




LXV.

(Тамъ же.)

Маты сына ожыныла,
Да нывистку ны злюбыла:
Дала сыну каплунъ істы,
А нывиетцы чымырыцы.
Сынъ жъ тое зознавъ,
Своюй мылой істы ны давъ.
— Іжмо[1], мыла, пыродъ[2] мое,
А потомъ будемъ істы твое,
Помрэмъ разомъ обое.
Помэръ сынъ въ ныдилю,
А нывистка въ поныдилокъ.
Кладуть сына въ церквы,
А нывистку на цвынтары.[3]
На сыновы выросъ зылёнъ яворъ,
На нывистцы біла лыпа.
Яворъ стыну пробывае
Зъ лыпкы лыстокъ доцягае.[4]
Лыстъ зъ лысткомъ злыпаецця,
Въ маткы скыпаецця:
— Доляжъ моя нысчаслыва,
Що я тэпэръ наробыла,
Двое дытокъ потруила[5]:
Одно дытя рожоное,
А другое сужоное.

(Записалъ тотъ же.)



  1. будемъ, ѣсть, поѣдимъ.
  2. впередъ.
  3. паперть, окружающая церковь.
  4. досягаетъ.
  5. отравила.