Плынь (1927)/I/Нашая кроў

Нашая кроў
Верш
Аўтар: Міхайла Грамыка
1927 год

Іншыя публікацыі гэтага твора: Нашая кроў.

Прапануем да спампаваньня!

НАШАЯ КРОЎ

У нас, крывічанаў,
Халодная кроў,
Пакуль не захопіць
Да краю любоў.

Як з нашага неба,
З вачэй не пячэ.
Сароміцца думка:
Вось-вось уцячэ!

Валосьсе, — як жыта,
Як золак, — наш твар,
Пакуль на палудзень
Ня ўзойдзе стажар.

Мы самі, як хвойкі,
Бярозкі ў гайку:
Стаім ані чутны
Ў зацішным цяньку!

Калі-ж захапленьне
На сэрца найдзе, —
Ня знойдзецца вогнішчаў
Гэткіх нідзе!

Ня воблачкаў статкі,
А гром-пяруны
Па небу, па вочках
Пракоцяць яны.

Гайкі ды бярозкі,
Як пушчы, гудуць,
Аж страшна бывае
Туды зазірнуць!

Тады ўжо „тутэйшых“
Ані не пазнаць,
Як папараць-кветку,
Зьбяруцца шукаць.

Тады ўжо шукаем
Ня кветкі аднэй,
Але чалавечае
Праўды усей!

Шукаем і верым,
Што знойдзем яе,
Ў шуканьне ўкладаем
І душы свае…

І сэрца і грудзі,
Як дрыгва, дрыжаць.
Тады выпадае
І нас распазнаць!

Судзеце-ж, браточкі,
Пра нашую кроў,
Пакуль не захопіць
Да краю любоў!

1924 г.

◆ ◆ ◆