|
О памагае земля шмат
У кажной хваробѣ свая!
Яж ня стары запасны салдат,
А гэта видзеў добрэ и я!
Наша віоска „Салавичы“ звецса
Были унъяты калисьци дзяды,
Добрая віоска: стаиць пры рэчцэ
И жывуць людцы у нас без бяды
На дровы ня трудна, и выганы іосць
Але за веру дык цярпели ня мала,
Асэсар зганяе, здзирае и муче нас дос’ць,
А поп сабе также дзярець з нас бывала,
И як тольки, бывало, званар той задзвоне,
Дык тут як з зямли асэсар тыц!
И гвалтам з хат цягне, ў цэркву гоне,
Проста у свеце ня можно жыць.
Але нядоўга народ прихитрыўся:
Кожны ў нядзелю ранинька ўстане.
Апрануўся, абуўся, памыўся
И марш ў лес, як паны на паўстане.
А там ў пущы гдзекольвек збяруцса,
Чытаюць мадлитвы и плачуць щыра;
Сконьчаць малицса и разыдуцса,
Вот и ўся их была вера.
Сами сябе хрысцили з вады,
Жанилися так, што без шлюбу…
И многа, многа было з тым бяды
И многа людзей йшло на згубу!
Прышлася калейка мая у салдаты;
У волас’ци нашай прымали.
Ведама, плачуць ўсе з нашай хаты
А и чужыя с’лязами жагнали.
Матка шкаплерык дала на дарогу
Блиначкаў з цэду з сланинай,
Я памалиўся нашаму Богу
И еду ў набор той з старшыной.
И чуў што ў чужой старане,
Надто маркотна па родной зямли:
А серцэ млее, што возьмуць мяне!
Не дарма старшына с салдатам прышли,
Плачу я слезна и думаю так:
Зямли и з сабой мне можна ўзяць…
Узяў ў кяшень так грудку з кулак,
И полягчела зараз, як слова сказаць!
Здали ў салдаты: „Ступай прысягаць на вернос’ць!“
„Ой не, кажу пане,
Я католик — гатоў памагаць
И людзям и цару даю обяцане,
Але прад Богом сваим, у кас’целе,
Як Бог прыказаў, ў сваей веры!
Бо Бог у мяне ў серцы тыкеле
А вашаму Богу дык треба паперы!“
З’дзивавалися ўсе! — „Ци здуреў,
Ци ты, кажуць, таки и з малога?
Шак и церква табе то не хлеў?
Усе цара аднога мы и Бога?“
„Так, кажу, так, каталицкая вера,
Иншы ад руской мае парадак;
Я прысягну вам и щера,
Але па сваему и без докладак.“
Турзали доўга мяне и ганяли,
И поп науку мне гаварыў,
А я дзяржаўся болей ды далей,
И сам замучыўсь и их замарыў
Такиж записали, што я каталик
И прысягу даў ў касціоле!
Да службы якось прэндка прывык,
Гадкоў з дзесятак служыў тыкеле,
Але заслали мяне за кару
За тысячу миль, вун аж куды.
|
Прапануем да спампаваньня!
