Першая навука Закону Божага (1936)/Штодзенныя малітвы/Сімвал (вызнаньне) Праваслаўнай Веры
| ← Малітва багабойнага разбойніка | Сімвал (вызнаньне) Праваслаўнай Веры Малітва 1936 год Пераклад: Сяргей Паўловіч |
Дзесяць запаведзяў Закону Божага → |
| Іншыя пераклады гэтага твора: Сімвал веры (невядомы). |
Прапануем да спампаваньня!
Сімвал (вызнаньне) Праваслаўнае Веры.
Мы павінны верыць так, як навучыў нас Сам Бог і Сьв. Апосталы. Вось наша вера.
| 1.Вѣ́рꙋю во є҆ди́наго бг҃а Ѻ҆ц҃а̀ вседержи́телѧ, творца̀ н҃бꙋ и҆ землѝ, ви҆димымъ же всѣ҆мъ и҆ неви҆димымъ. | Верую ў адзінага Бога Айца, Уседзяржыцеля, Тварца неба і зямлі, усяго відзімага і нявідзімага. |
| 2.И҆ во є҆ди́наго гд҇а і҆и҃са хр҇та̀, сн҃а бж҃їѧ, є҆диноро́днаго, и҆́же ѿ Ѻ҆ц҃а рожде́ннаго пре́жде всѣ́хъ вѣ́къ: свѣ́та ѿ свѣ́та, бг҃а и҆́стинна ѿ бг҃а и҆́стинна, рожде́нна, несотворе́нна, є҆диносꙋ́щна Ѻ҆ц҃ꙋ̀, и҆́мже всѧ҆ бы́ша. | І ў адзінага Госпада Іісуса Хрыста, Сына Божага, адзінароднага, ад Айца спрадвеку народжанага, як Сьвятло ад Сьвятла, Бога ісьціннага ад Бога ісьціннага, — народжа- нага, а нястворанага, адзінаістотнага з Айцом, праз якога ўсё сталася. |
| 3.На́съ ра́ди человѣ҆къ, и҆ на́шегѡ ра́ди сп҇нїѧ сше́дшаго съ небе́съ, и҆ воплоти́вшагосѧ ѿ дх҃а ст҃а и҆ мр҃іи дв҃ы, и҆ вочл҃вѣ́чшасѧ. | Дзеля нас, людзей, і дзеля нашага збаўленьня зыйшоў- шага з нябёс, і прыняўшага плоць ад Духа Сьвятога і Дзевы Марыі, і стаўшага чалавекам. |
| 4.Распѧ́таго же за ны̀ при понті́йстѣмъ пїла́тѣ, и҆ страда́вша, и҆ погребе́нна. | Расьпятага за нас пры Панційскім Пілаце, і мучанага, і пахаванага. |
| 5.И҆ воскр҇шаго въ тре́тїй де́нь по писа́нїємъ. | І ўваскросшага ў трэці дзень, згодна з Пісаньнем. |
| 6.И҆ возше́дшаго на нб҃са̀, и҆ сѣдѧ́ща ѿдеснꙋ́ю ѻ҆ц҃а̀. | І ўзыйшоўшага на неба і седзячага праваруч Айца. |
| 7.И҆ па́ки грѧдꙋ́щаго со сла́вою, сꙋди́ти живы҆мъ и҆ мє́ртвымъ, є҆гѡ́же цр҇твїю не бꙋ́детъ конца. | І маючага зноў прыйсьці ў славе, каб судзіць жывых і мёртвых, — Якога Царству ня будзе канца. |
| 8.И҆ въ дх҃а ст҃а́го, гд҇а, животворѧща́го, и҆́же ѿ ѻ҆ц҃а̀ и҆сходѧ́щаго, и҆́же со ѻ҆ц҃е́мъ и҆ сн҃омъ спокланѧ́ема и҆ ссла́вима, гл҃го́лавшаго пр҇рѡ́кі. | І ў Духа Сьвятога, Госпада, Жыцьцятворчага, ад Айца выходзячага, Якому належыць пакланеньне і слаўленьне нароўні з Айцом і Сынам, Які гаварыў праз прарокаў. |
| 9.Во є҆ди́нꙋ ст҃ꙋ́ю, собо́рнꙋю и҆ а҆п҇тольскꙋю цр҃ковь. | У адзіную Сьвятую, Саборную і Апостальскую царкву. |
| 10.И҆сповѣ́дꙋю є҆ди́но креще́нїе во ѡ҆ставле́нїе грѣхѡ́въ. | Прызнаю адно хрышчэньне дзеля ачышчэньня ад грахоў. |
| 11.Ча́ю воскр҇нїѧ ме́ртвыхъ: | Чакаю ўваскра- шэньня мёртвых: |
| 12.и҆ жи́зни бꙋ́дꙋщагѡ вѣ́ка. А҆ми́нь. | і жыцьця будучага веку. Амінь. |
Вседержи́тель — гэта азначае, што Бог ёсьць Істотай усемагутнай; усё зьдзержвае сілай Сваёй.
Ви҆димымъ же всѣ҆мъ и҆ неви҆димымъ — словамі гэтымі падчырківаецца ўсемагутнасьць Тварца, Які стварыў усе істоты і рэчы — ня толькі тыя, каторыя перад вачыма нашымі, але й тыя, якіх мы ня бачым.
Є҆́діноро́днаго — значыць адзінага зроджанага з Істоты Бога Айца.
Пре́жде всѣ́хъ вѣ́къ. Тут праводзіцца думка, што Іісус Хрыстос, як Бог, радзіўся тады, калі яшчэ нічога ня было, нават час ня быў створаны.
Рожде́нна, несотворе́нна — г. ё. Іісус Хрыстос быў зроджаны, але ня створаны, што сьведчыць аб Яго боскім паходжаньні.
И҆́мже всѧ҆ бы́ша, цераз Якога, г. ё. Іісуса Хрыста, ўсё было створана.
На́съ ра́ди человѣ҆къ — дзеля нас людзей.
Воплоти́вшагосѧ — прыняўшага плоць, цела.
Вочеловѣ́чшасѧ — стаўшага чалавекам. Ведама, што Іісус Хрыстос, радзіўшыся ад Дзевы Марыі, быў запраўдным чалавекам, не перастаючы быць Богам.
Распѧ́таго же за ны̀ — расьпятага не за Свае грахі, а за нас.
При понті́йстѣмъ Пїла́тѣ — словамі гэтымі падчыркнуты час сьмерці Госпада Іісуса Хрыста, іменна, калі Юдэяй кіраваў Понтый Пілат.
По писа́нїємъ — як аб гэтым сьведчылі прарокі ў Сьв. Пісаньні.
И҆ возше́дшаго на небеса̀ — Сын Божы па ўваскрасеньні ўзышоў на неба, узьнесься.
И҆ сѣдѧ́ща ѿдеснꙋ́ю Ѻ҆тца̀. Узыйшоўшы да Бога Айца Іісус Хрыстос сядзіць праваруч, з правага боку Яго, што азначае, што Сын Божы мае аднолькавую з Богам Айцом уладу і сілу.
И҆ па́ки грѧдꙋ́щаго — мы верым, што Сын Божы яшчэ раз, ізноў прыйдзе, тады ўжо судзіць людзей.
Животворѧща́го — ажыўляючага, бо Дух Сьвяты дае сілу, жывіць, ажыўляе верныя Богу істоты.
И҆же ѿ Ѻ҆тца̀ и҆сходѧ́щаго — Каторы ад Бога Айца выходзіць. Гэтым Дух Сьвяты адрозьніваецца ад іншых асобаў Сьв. Тройцы.
И҆же со Ѻ҆тце́мъ и҆ Сы́номъ спокланѧ́ема и҆ ссла́вима — Якога нароўні з Богам Айцом і Сынам выслаўляем і паважаем.
Глаго́лавшаго пр҇орѡ́ки — Які гаварыў цераз прарокаў (абвяшчаўшых волю Божую).
Це́рковь — Царква. У даным выпадку слова гэтае азначае ня месца службы Божай — храм або царкву, але грамаду людзей, злучаную адной верай праваслаўнай, законам (правам) Божым, старшынай (іерархіей) царкоўнай і царкоўнымі таінствамі.
Собо́рнаѧ — зборная, сабраная з веручых людзей усіх краёў, часоў і народаў.
Апо́стольскаѧ — бо праз апосталаў распаўсюджана, зацьверджана, ўпарадкавана.
И҆сповѣ́дꙋю — вызнаю, прызнаю.
Во ѡ҆ставле́нїе грѣхѡ́въ — дзеля адпушчэньня ці дараваньня грахоў.
Ча́ю воскресе́нїѧ ме́ртвыхъ — будзе некалі час, што душы ўсіх памёршых людзей злучацца са сваім целамі, і ўсе памёршыя людзі зноў ажывуць.
Жи́зни бꙋ́дꙋщагѡ вѣка — чакаю жыцьця ў будучым веку.
Пытаньні: Як мы павінны верыць? Дзе зьмяшчаецца вызнаньне веры, якую даў нам Сам Бог і Сьвятыя Апосталы? На колькі часьцін дзеліцца Сімвал Веры нашай? Як Сімвал Веры вымаўляецца?