Па беларускім бруку (1925)/Рытм гораду/Новы Менск

← Самалёт

Новы Менск Верш Аўтар: Андрэй Александровіч 1925 год

З поэмы „Мая казка“ →

Іншыя публікацыі гэтага твора: Новы Менск (Вечны гул не спыняе лізаць камяніцы…).

Прапануем да спампаваньня!

НОВЫ МЕНСК

Вечны гул ня спыняе лізаць камяніцы,
вочы глытаюць рэклямы вітрын.
Гадзіньнік — спакойна на менскай званіцы
б‘е глухім звонам дванаццаць гадзін.

Як зьвяры, песьняй сталі скрыгочуць машыны,
блудніцай бегае сонца ля сьцен.
Скрага-жыцьцё, каб ня страціць хвіліны,
Конна імкнецца шукаць сабе зьмен.

Акрываўленай хваляй Менск складкі на твары
змыў з сябе, стаў разьвясёлы юнак.
Песьняй крынічыць! Забаўна штукарыць.
Гудзіць у грудзёх яго Нёмнам вясна.

Спалоханы вецер таемна па стрэхах
за комін прысядзе, коса зірне.
Сонца сьвятла жменю кіне ў прарэху
волату Менску, а разам і… мне.

Баяцца яго, бо падчас бурапеніць;
вуліцай глянь — шмат хто носіць сіняк.
Адстанеш — заменіць сьвінцоваю зьменай!
О, Менск, ты і я — маладняк!

1925 г.

---