Пад родным небам (1922)/З году ў год/Песьня

← Зімнік

Песьня Верш Аўтар: Змітрок Бядуля 1922 год

Можа быць →

Іншыя публікацыі гэтага твора: Песьня (Бядуля).

Прапануем да спампаваньня!

ПЕСЬНЯ.

Як-бы плача хто ў лагчыне,
Як-бы жаласна пяе, —
То малодую дзяўчыну
Бацька замуж выдае.

Муж багат, але нямілы:
Ён калека і стары.
Дзеўка плача, траціць сілы
Без карысьці, без пары.

А саколік, а Міхалка
Хоць бядак, але прыгож.
Сэрца рвецца на кавалкі,
Вочы мутныя ад сьлёз.

А тымчасам родны бацька
На дачку, як воўк, глядзіць.
«Мая воля, каб це’ качка!
Пойдзеш, гадзіна!» — крычыць.

А муж гладзіць плех бліскучы
З відам: «я вам не прастак»,
Лічыць золата у кучы,
Доўга кашляе ў кулак.

А дзяцюк ад буйнай злосьці
Няпрытомны, ўвесь дрыжыць.
«Я яму раздроблю косьці!
З ёй стары ня будзе жыць!»

Сьціснуў ён кулак дубовы,
Загарэўся, як агонь;
Лыпіць вочы, хмурыць бровы.
Ой, задумаў штосьці ён!

1914 г.