Пад родным небам (1922)/Грымоты й цішы/І цішыня і змрок…

← Летапісец

⁂ (І цішыня і змрок…) Верш Аўтар: Змітрок Бядуля 1922 год

⁂ (Ад плачу птушкі…) →

Іншыя публікацыі гэтага твора: І цішыня, і змрок спляліся між сабою…

Прапануем да спампаваньня!

∗     ∗
∗

І цішыня і змрок спляліся між сабою —
Пад сьвіткаю жуды дзьве варажбіткі ночы.
На скрыдлах кажаноў мільгаюць над ракою,
Глядзяць на сьвет нямы з шкляных савіных вочаў.

З-пад кожнага карча тырчаць агіды-страхі,
Пад заваньню сівой дрыгочуць таямніцы.
А зоркі не пяюць пад цёмна-сінім дахам,
Над борам ня дрыжыць карона зараніцы.

Ў самоце я сяджу пад крыжам пад пахілым,
Я чую стогн зямлі, я чую споведзь маці.
Люблю я ў гэты час туліцца да магілаў, —
Прымусам тайных слоў памёршых выклікаці.

Брыдуць яны, плывуць, як шэраг лятуценьняў,
Як ледзь прыкметны пыл над роснаю зямлёю,
Скажыце мне — Ён ёсьць?.. І нікнуць, таюць цені, —
Маўклівасьць пада мной, маўклівасьць нада мною…

1922 г.