|
Нясе маці з яслей сына,
Песціць яго, туліць
Ды варкуе з яснай мінай
Так, каб іх не чулі.
„Брыгадзір ты мой удалы,
Цвецік свежы макаў!
Як цябе там даглядалі?
Мо‘ ты ў яслях плакаў?
Не? не плакаў? Малайчына
Мой калгаснік слаўны,
Мой ударнік, хват-мужчына,
Трактарыст упраўны.
А я ў полі прыбіраю
Жыта ў перавяслы
Ды сама сябе пытаю:
Як мой сын у яслях?
А сынок мой чысты, мыты —
Маладзічок ясны!
І расчэсаны, глядзі ты,
Кудраў яго пасмы.
Вот мой сын які шчаслівы.
Як аб ім тут дбаюць.
Бо ты-ж рунь калгаснай нівы
У Совецкім краю.
А на лета мы адчынім
Яшчэ й сад дзіцячы.
Вось дзе будзе рай хлапчыне!
Вось дзе ён заскача!
А там цацак — падзівіцца!
Ды якія цацкі?!
Ты з іх зложыш дом з святліцай,
Клуб змайструеш хвацкі.
Падрасцеш — вучыцца будзеш
ІІ чым далей — болей,
А кім быці, сам рассудзіш
Сваёй добрай воляй.
Можа будзеш інжынерам,
Можа аграномам,
Бо-ж нам вольны ўсюды дзверы,
Дома і за домам.
Ці ты будзеш лётчык смелы,
Каб у небе плаваць,
Ды прастор яго знямелы
Поўніць лётнай славай.
Праляціш над нашым полем
Ты на самалёце,
Калі я там, мой саколю,
Буду на рабоце.
Загудзе машына ў небе
Пераможна-звонка.
Схісянецца збожжа ў глебе,
Сціхне ў нас гамонка.
Мы рукой прыслонім вочы
Ды зірнем у гору,
Дзе грыміць ён, дзе якоча
Самалёт маторам.
А ён мкне, напорны, бурны,
Грозным ураганам,
Потым робіць круг фігурны
Унь над тым курганам.
Ты скідаеш з самалёта
Мне на павітанне
Ліст ад сына, ад пілота
Калгасніцы Ганне!
Ото-ж матцы радасць будзе
За пілота-сына,
І пахваляць цябе людзі,
Скажуць — наш хлапчына!
Хлопчык з усміхам шчаслівым
Слухае матулю
І да маткі так жычліва
Шчочку сваю туліць.
1935 г.
| 
Прапануем да спампаваньня!