Крывавыя здані, агністыя бляскі
Фарбуюць манчжурскае неба.
Шакал ненаедны зубамі заляскаў
Ад Токіо і да Сасеба.
Мільёны няшчасных працоўных Кітая
Асуджаны шайкай бандытаў.
Сталіц еўрапейскіх прадажная зграя
Далары бярэ за забітых.
Жандар азіяцкі, японскі пражора,
Ашчэрыўшы воўчыя зубы,
Рве цела Кітая і з сушы і з мора,
Шаленствам запеніўшы губы.
Ён — рыцар „парадку“. Берлін і Варшава
І іншыя цэнтры „культуры“
Авансам вітаюць японца-удава,
Абы ён Советы разбурыў.
Заліты крывёю руіны Чапэі…
Цікавы малюнак дарэмны.
І моўчкі бяздушна глядзіць на падзеі
Сэтльмэнт, квартал чужаземны.
А там, у Жэневе, славутая ліга
У вочы пускае туманы,
І покрыва міру, як сцёртая кніга,
Раз‘едзена моллю на раны.
Таварышы, слухай! Шакалы ў паходзе,
Учулі сцярвятнікі трупы.
Сусветны разбойнік, культурнейшы злодзей
Падносіць агонь пад халупы.
Ненавісць і злоба заслала ім вочы,
Бо чуюць, што песня іх спета…
Чырвонаармеец, калгаснік, рабочы!
На варту краіны Советаў!
1932 г.
|