Нашы дні (1937)/Дзед-калгаснік

Дзед-калгаснік
Верш
Аўтар: Якуб Колас
1937 год

Іншыя публікацыі гэтага твора: Дзед-калгасьнік.

Прапануем да спампаваньня!

ДЗЕД-КАЛГАСНІК

Калгасная хата. Багоў ані следу.
Угоднік святы Мікалай
Не рупіць сягоння калгасніку-дзеду —
Газеты яму падавай.

На сценах — выдатныя, здольныя людзі —
Ударнікі і правадыры,
Што волі імкненне да радасці будзяць,
На землю рай зносяць з гары.

І дзед гэтак сама не лыкам падшыты:
Ударнік. Яму, батраку,
Сам маршал Будзённы, яздок знамяніты,
З падзякаю ціснуў руку.

У дзеда на стайні такія ўжо коні,
Што хоць з іх малюнкі пішы,
А сядзеш, і вецер цябе не дагоніць,
Як бура прамчыць па шашы.

Гарыць над абрусам не тая газоўка,
Не тая куравасць карча,
А лямпа, што свеціць як сонца ў пятроўкі —
Дзівосны агонь Ільіча.

Паважная постаць у дзеда Грыгора:
Уздзеў акуляры на нос,
І мыслі пабеглі кудысь аж за мора,
Дзе чыйся рашаецца лёс.

Ён так углыбіўся ў газеты! Чытае,
Эх, грозны падзеяў развой!
Куды завядзе інтэрвенцыя тая,
Той наглы фашысцкі разбой?

Куды яна прэцца, фашызма агіда?
Не ёй-жа на свеце ўладаць?
І дзед разважае аб лёсах Мадрыда
І як яму помач падаць.

А потым адводзіць свой зрок ад газеты
І родны прыгадвае край.
За шчасце, за волю, за край родны гэты,
Ну, хто не паўстане, спытай?

10/XI 1936 г.