Матчын дар (1929)/Праявы роднага/58

← 57. Асеньні сьпеў

58. Песьня Верш Аўтар: Алесь Гарун 1929 год

59. Хаўтуры →

Іншыя публікацыі гэтага твора: Песьня (Прыказала слонца ветру…).

Прапануем да спампаваньня!

58.

ПЕСЬНЯ.

Прыказала слонца ветру
Перастаці,
Прамаўляла: „Годзе, ветра,
Бусаваці“.
Прамаўляла: „Дай жывёлам
Адпачынку,
Перастань-жа, ветра, дзьмуці
Бяз упынку“.
І ўзыйшло ў бліскучай шаце
Залатое
І пястуець любым вокам
Ўсё жывое.
Не сядзіцца ветру ў хаце —
Быстраходу,
Ня уцерпеў, ўзьняўся бурай
Ад заходу.
Карагоды хмар па небе
Панясьліся,
Паліліся з неба сьлёзы,
Паліліся….

Прамаўляла дзеўча сэрцу-
Ненаглядзе:
„Не хадзі ты вішні есьці
Ў чужым садзе.
Не хадзі к другой, у залёты
Не ўдавайся,
У другія вочкі, любы,
Не ўглядайся“.
Лугавой лялеяй дзеўча
Расквітала,
Цалавала сваю ўцеху,
Мілавала.
А няверны той удаўся
За другою, —
З млынароўнай пахаджае
Над ракою.
З млынароўнай жарты строіць
Каля млына;
А дзяўчынка сохне, вяне,
Як галіна…

Ой, з-за хмарак ясна слонца
Йшчэ узыйдзе,
Да дзяўчынкі-ж любы ўвечар
Больш ня прыйдзе.

Увагі

58. Песьня.

27 р. …„любы“ пастаўлена ў коскі, бо паводле сэнсу „любы“ лепей разумець як зваротак; у аўтографе пасьля гэтага слова стаіць коска; у выд. 1918-га г. — „У другія вочкі любы не ўглядайся“ (бяз косак).