Матчын дар (1929)/Праявы роднага/53

← 52. Вецер

53. У прыпар Верш Аўтар: Алесь Гарун 1929 год

54. Добрыя дзеці →

Іншыя публікацыі гэтага твора: У прыпар (Гарун).

Прапануем да спампаваньня!

53.

У ПРЫПАР.

Прыпарыла,
Нахмарыла
І ўдарыла!
— Сьвяты Ільля…
Маланка ўраз зьявілася,
Мільгнула і звалілася,
І дожджыкам аблілася
Гарачая зямля.
Кроплі разам, згодна, жвава,
Пояць ўсё, што хоча піць:
Збожжа, дрэвы, кветкі, травы;
Вулкі хочуць затапіць,
Б‘юць у стрэхі, мыюць шыбы,
Мыюць хаты, мочаць сад;
Ў рэчцы спожыў маюць рыбы…
— Хто у прыпар дажджу ня рад?
Сьцішаецца,
Зьмяншаецца,
Ўнімаецца.
— Няма!
І слонка паказалася,
Маўляў, само купалася;
Прыемна усьміхаецца,
Блішчыць, пераліваецца,
Яскрава адбіваецца
На траўцы, на лісточку,
У рэчцы, ў раўчачочку,
На вулачцы, ў садочку;
Зямля ўздыхае поўнымі,
Шчасьлівымі, чароўнымі
Грудзямі усіма.

Увагі

53. У прыпар.

Рытміка гэтага вершу зьмешаная і месцамі нявытрыманая, напрыклад, у апошнім радку зьменены граматычны націск: „усіма̀“ зам. „усі́ма“.