Матчын дар (1918)/На чужыне/Мая люба

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Дзяучыначка-сэрцо… Мая люба
Верш
Аўтар: Алесь Гарун
1918 год
⁂ Хто сказау…
Іншыя публікацыі гэтага твора: Мая люба (Гарун).

Спампаваць тэкст у фармаце EPUB Спампаваць тэкст у фармаце RTF Спампаваць тэкст у фармаце PDF Прапануем да спампаваньня!




Мая люба.


У любы маеі дый косы ільняныя й вочкі нябескія,
Губкі вішневыя;
І шчочкі ружовыя, шыйка і ручкі, як бель лебядзіная, —
Грудкі пуховыя;
І голас у любай, як у лесі зьвінючай, бліскучай крынічанькі
Сьпевы адвечныя:
А усьмешка каханай — у зяленым аксаміце луга мурожнаго
Пэрлы сланэчныя;
Ідзець каралеунаю добрай, ласкаваю, роунай паходкаю,
Ціха ступаючы,
Зауседы усьміхаецца думцэ захованай, у сэрцы мілосную
Песьню сьпеваючы;
Вяночкі, што вечара, у рэчку спушчаючы кажэ: „Плывіце вы
Разам з вадзіцаю!
Скажэце каханаму: станем прад Богам мы параю шлюбнаю,
Хоцьбы з грамніцамі.“

А гэтак далекая! Так яно, зорачка захаду ранняя,
Будзе і станецца.
Над нашым каханняйкам людзі ні сільныя, леты ні уластныя —
Хай-жа мінаюцца.