Марыя (Мальчэўскі/Ельскі)

Марыя Раман у вершах Аўтар: Антоні Мальчэўскі 1889 год Арыгінальная назва: Maria (1825) Пераклад: Аляксандр Ельскі Крыніца: Przegląd Literacki. — 17 lutego (1 marca) 1889. — №7; бач. 13

Перакладзеныя I і ўрывак зь XVII часткі.

Прапануем да спампаваньня!

Tyle o nowym przekładzie małoruskim, którego bliższą ocenę pozostawiamy na czas późniejszy, kiedy się on ukaże w druku. Teraz słówko jeszcze o szacie białoruskiej, w którą się świeżo przyodziała powieść Malczewskiego. Przekład ten, z uwagi, że gwara białoruska bardziej jest zbliżoną do polskiej, wydaje się być nawet dosłowniejszym, o czem przekonać mogą ustępy odpowiadające wyżej przytoczonym z przekładu małoruskiego. I tak:

Ej! ty na szybkam kani kudy mczysz kazacze?
Czy ty zhledziau hdzieś zajca szto u stepia skacze?
Qzy razihrauszy myśli zażadau swabody,
I z wietram ukrainskim paściusia uzawody?
A może k’swajej szto żdże paśrod niwy
Smutnu dumku piajuczy lacisz nieciarpliwy?
Bo i szapku ty nasunuu i cuglam dau woli,
Aż douhi tuman pyłu ciahniacsa pa poli:
Twaja snieda twar radaścju pałaje
— Meram u poli ciòmnam ahaniok ihraje
Kali koń, jak ty dziki, no pasłuszny użycci,
Wyciakauuszy szyju pore wichar uprycci…
Zmykajże Czernamorcu, u «mażach» szto skrypiać,
Razsyplać syny stepu sol, jak nalaciàć
A ty ptaszyna czornu szto usich witàjesz,
I krużysz zabladaja, ab niesztam pytàjesz,
Śpiaszy swaju tajamnicu kazaku skazać —
Nim u kruh ty ablacisz — jaho nie dahnać.

A dalej:  

Marja! czy ty nia słaba? bo wyhlad taki twoj,
Jak by k’Aniałam dastacsa mieła na pakoj;
I żurusia ja tym, choć mianie hałubisz,
I jeszcze raz pytaju: czy ty mianie lubisz?
Czy Marja ciabie lubić? darahi moj, miły,
Bolsz jak wolna lubić i jak mohuć siły,
Bolsz jak słaba serca kali jamu zadaść
Może znieść z nięczajku tak wiàliku radaść
I kaby nie Tatary szta uwaczàch bliszczać,
I kaby nie ich streły szto uwuszach swiściać,
Tak mnie lohko, sałodko, niczoha nie treba,
Jak by ciabie abniauszy lacieła u nieba.

Nie ulega wątpliwosci, że ukazanie się w druku dwóch tych tłómaczeń, zbogaciłoby literatury ludów pobratymczych, zwłaszcza białoruską, wielce dziś rozcieńczoną, potrzebującą form estetyczniejszych i posilniejszej treści.

A. Jelski.

---