Маладая Беларусь (альманах)/3/Abrazki/Zahadka
| ← Dalokije ahańki | Zahadka Абразок Аўтар: Змітрок Бядуля 1913 год |
La wapiennaj hary → |
| Іншыя публікацыі гэтага твора: Загадка (Бядуля). |
Прапануем да спампаваньня!
Zahadka.
Wytaptali my sabie miejsce siarod wysokaj trawy na łuzie la reki i sieli, niby u šaciory. Mleła blizka rečka siarod cišy letniaj nočy i pramieńni miesiaca załacili niamy čarot…
Maŭčała jana, tolki majo serca nie maŭčało. Niejak mnie chaciełosia niešta kazać jej, ale ja nia wiedaŭ, što.
— Zahadaj zahadku! — wypaliŭ ja raptam ni s taho ni s siaho.
Zirnuła jana na mianie, a ŭ hety samy moment miesiac zirnuŭ na jaje. Šaŭkowymi chwalami byli raspuščeny wałasy na plečach. Ad ich lahli pa twary paŭcieni, i wočy hłybokimi zrabilisia, a jana zrabiłasia tajomnaj — zdajecca, lubiła i nie lubiła, żartawała i nie żartawała, ni-to klikała da sabie, ni-to adhaniała… i ja nia moh razhadać…
Niamieła noč. Čornyje wolchi dramali. Adny zorki haśli i druhije zapalilisia.
Ja nia wiedaŭ, ci mnie ŭ niejkim zabyćci, byccam marmurnuju bahiniu caławać, ci z pahardaściu adwiarnucca ad jaje dy zachawać u sercy maładoje, ščyraje pačućcio — jana zadała zahadku…